-
1 clamito
clāmĭto, āvi, ātum ( part. pres. nom. plur. clamitantis, Varr. ap. Non. p. 356), 1, v. freq. n. and a. [clamo], to cry out violently or aloud, to bawl out, vociferate (class., esp. freq. since the Aug. per.; in Cic. only twice; not in Quint.; usu. of human beings).I.Neutr. (rare):II.ut illi clamitant,
Cic. Caecin. 3, 9;of a bird: ipsum (passerem) accipiter... vano clamitantem interficit,
Phaedr. 1, 9, 7.—Act.A.With the words or thoughts uttered as object.1.With direct citation:2.Chremes clamitans: Indignum facinus,
Ter. And. 1, 1, 117:atque clamitas, Laterensis: quo usque ista dicis?
Cic. Planc. 31, 75:quidam caricas vendens Cauneas clamitabat,
id. Div. 2, 40, 84:Volero, clamitans provoco,
Liv. 2, 55, 7:ad arma, et: pro vestram fidem, cives, clamitans,
id. 9, 24, 9; 27, 48, 12; Suet. Aug. 40; Tac. A. 1, 18.—With acc. and inf.:3.clamitabat falsa esse illa, quae, etc.,
Cic. Tusc. 2, 25, 60:saepe clamitans, liberum se... esse,
Caes. B. G. 5, 7; Cael. ap. Cic. Fam. 8, 12, 2:clamitare coepit... ad Philotam decurrisse,
Curt. 6, 7, 27; 9, 8, 7; 10, 7, 10:clamitans non corporis esse sed loci morbum,
Sen. Ep. 104, 1; Suet. Calig. 58; Tac. A. 12, 7; 12, 35; id. H. 2, 29; cf. id. ib. 3, 10.— Pass. impers.:multisque sciscitantibus cuinam eam ferrent... Thalassio ferri clamitatum,
Liv. 1, 9, 12.—With subj.:4.Messalina clamitabat... audiret Octaviae matrem,
Tac. A. 11, 34:Mnester clamitans aspiceret verberum notas,
id. ib. 11, 36; 16, 10.—With acc.:5.quid clamitas?
Ter. And. 4, 4, 28:haec Volscio clamitante,
Liv. 3, 13, 3:quorum clamitant nomina,
Plin. Ep. 9, 6, 2:saeva et detestanda alicui,
to imprecate, Tac. A. 3, 23.—With ut or ne:B.Acerronia... dum se Agrippinam esse utque subveniretur matri principis clamitat, conficitur,
Tac. A. 14, 5; cf.:neve consulatus sui collegam dederet liberto... clamitabat,
id. ib. 16, 10.—With personal obj.:C.clamitant me ut revortar,
call on me, Plaut. Ps. 5, 1, 30 Lorenz (Fleck. inclamitant):clamitent Ne sycophantam,
call, Ter. And. 4, 5, 20:clamitans eum modo consulem modo dictatorem,
Ascon. p. 34, 13 Bait.:plausores, Augustianos militesque se triumphi ejus clamitantes,
Suet. Ner. 25. —Trop., of things, to proclaim, reveal, betray:nonne ipsum caput et supercilia illa penitus abrasa olere malitiam et clamitare calliditatem videntur?
Cic. Rosc. Am. 7, 20. -
2 hio
hĭo, āvi, ātum, 1, v. n. and a. [weakened from CHAÔ, chainô, chaskô; cf. Germ. gähnen].I. A.Lit.1.In gen. (mostly poet. and in post-Aug. prose): hiavit humus multa, Sall. Fragm. ap. Non. 318, 29; cf.:2.(calor) venas astringit hiantes,
Verg. G. 1, 91:vasti specus hiant defractis membris (colossi Rhodii),
Plin. 34, 7, 18, § 41; Hor. Epod. 8, 5:nec flos ullus hiat pratis,
Prop. 4 (5), 2, 45; cf.:hiantia lilia,
Ov. A. A. 2, 115:quercum patulis rimis hiantem,
Gell. 15, 16, 2: Ch. Qui potuit videre? Ac. Oculis. Ch. Quo pacto? Ac. Hem hiantibus, Plaut. Merc. 1, 2, 71:oculi hiantes,
Plin. 11, 37, 52, § 139:cum pisciculi in concham hiantem innataverunt,
Cic. N. D. 2, 48, 123.—In partic., to open the mouth, to gape, yawn:B.inceptus clamor frustratur hiantes,
Verg. A. 6, 493:perdices hiantes, exserta lingua aestuant,
Plin. 10, 33, 51, § 102:trochilos crocodilum invitat ad hiandum pabuli sui gratia,
id. 8, 25, 37, § 90:leo immane hians,
Verg. A. 10, 726:lupus (piscis) hic Tiberinus an alto Captus hiet,
Hor. S. 2, 2, 32:profluentem aquam hianti ore captantes,
Curt. 4, 16.—Trop.1.Of speech, to be badly connected, to leave a hiatus:2.qui (vocalium concursus) cum accidit, hiat et intersistit et quasi laborat oratio,
Quint. 9, 4, 33; cf.:hiare semper vocalibus,
id. ib. 20; and:qui (poëtae), ut versum facerent, saepe hiabant: ut Naevius: Vos qui accolitis Histrum fluvium atque algidam, etc.,
Cic. Or. 45, 152; cf.also: crebrae vocalium concursiones, quae vastam atque hiantem orationem reddunt,
Auct. Her. 4, 12, 18; and:concursus hiantes,
Cic. Part. Or. 6, 21:aspera et dura et dissoluta et hians oratio,
Quint. 8, 6, 62:hians compositio,
Tac. Or. 21:hiantia loqui,
Cic. Or. 9, 32.—(Acc. to I. A. 2.) To gape, with longing, wonder, or curiosity; to be eager, to long for any thing; to be amazed:II.huic homini si cujus domus patet, utrum ea patere an hiare ac poscere aliquid videtur?
Cic. Verr. 2, 3, 4, § 8:canis semper ad spem futuri hiat,
Sen. Ep. 72 med.; cf.:corvum deludet hiantem,
i. e. the legacy-hunter, Hor. S. 2, 5, 56:ne facies (equi) emptorem inducat hiantem,
id. ib. 1, 2, 88:quem ducit hiantem Cretata ambitio,
Pers. 5, 176:avaritiā semper hiante esse,
Cic. Verr. 2, 2, 54, § 134; cf. Tac. H. 1, 12 fin.:hunc plausus hiantem Per cuneos... Corripuit,
Verg. G. 2, 508:luxus et ignavia lacerabat hiantem Desidia populum,
Sil. 11, 35.—Act., to spew out ( poet. and very rare):B.subitos ex ore cruores Saucia tigris hiat,
i. e. spits, emits, Val. Fl. 6, 706.—To bawl out, utter, sing:fabula seu maesto ponatur hianda tragoedo,
Pers. 5, 3:carmen lyra,
plays, Prop. 2, 31, 6 (3, 29, 6 M.). -
3 vōciferor
vōciferor ātus, ārī, dep. [* vociferus; vox+1 FER-], to cry out, cry aloud, exclaim, shout, scream, bawl, vociferate: palam: pauca in senatu, L.: Talia, V.: quid vociferabare? decem milia talentūm Gabinio esse promissa: se ante signa ituros, L.: vociferari Decius, quo fugerent? L.* * *vociferari, vociferatus sum V DEPutter a loud cry, shout, yell, cry out, announce loudly -
4 obstrepo
ob-strĕpo, ŭi, ĭtum, 3, v. n. and a.A.Neutr.1.Prop., to make a noise against or at; to roar or resound at; to resound, sound.—With dat.:2.marisque Baiis obstrepentis urges Submovere litora,
Hor. C. 2, 18, 20:remotis Obstrepit Oceanus Britannis,
id. ib. 4, 14, 48:multaque nativis obstrepit arbor aquis,
Prop. 4 (5), 4, 4:si, intrante te, clamor, et plausus, et pantomimica ornamenta obstrepuerint, si, etc.,
Sen. Ep. 29, 12:fontesque lymphis obstrepunt manantibus,
Hor. Epod. 2, 27:tympana... raucis Obstrepuere sonis,
Ov. M. 4, 392:garrula per ramos avis obstrepit,
sings aloud, Sen. Oedip. 454:jam genus totum obstrepit,
makes loud lament, Sen. Herc. Oet. 758.— Impers., there is a noise, a noise arises:non statim, si quid obstrepet, abiciendi codices erunt, etc.,
if there shall be a noise, Quint. 30, 3, 28.—Trop.a. (α).Absol.:(β).adversarius obstrepit,
Quint. 12, 6, 5.—With dat.:(γ).certatim alter alteri obstrepere,
Liv. 1, 40 fin.:ut quodammodo ipsi sibi in dicendo obstrepere videantur,
Cic. de Or. 3, 13, 50.—Impers. pass.:b.decemviro obstrepitur,
Liv. 3, 49, 4.—To annoy, molest, be troublesome to.—With dat.:c. (α).quae res fecit, ut tibi litteris obstrepere non auderem,
Cic. Fam. 5, 4, 1.—With dat.:(β).detrectare Pompeium, actisque ejus obstrepere,
Flor. 4, 2, 9:remove parentem, ne tuae laudi obstrepat,
Sen. Herc. Fur. 1030.—Absol.:d.mhil sensere (Poeni), obstrepente pluviā,
Liv. 21, 56, 9:ut accipiatur circumjecto candore lux, et, temperato repercussu, non obstrepat,
Plin. 11, 37, 55, § 148: scelerati, conscientiā obstrepente, condormire non possunt, Curt. 6, 10, 14:sed clausae sunt aures, obstrepente irā,
id. 8, 1, 48.—To cry out against, blame.—With dat.:B.huic definitioni ita obstrepunt,
Gell. 6, 2, 4.—Act., to clamor against; to oppose, disturb:2.tamen ejus modi, etiam cum leguntur, obstrepi clamore militum videntur, et tubarum sono,
Cic. Marcell. 3, 9:quae in Cn. Pompeium congesta sunt: hinc assensione favoris, illinc fremitu invidiae, litterarum monumentis obstrepuntur,
are perverted, distorted, Val. Max. 8, 15, 8.—To fill with noise, cause to resound:secretus ab omni voce locus, si non opstreperetur aquis,
Ov. F. 6, 9. -
5 clāmitō
clāmitō āvī, ātus, āre, freq. [clamo], to cry aloud, bawl, vociferate: (passer) vano clamitans, Ph.: quid clamitas? T.: haec, L.: Me sycophantam, call, T.: clamitans, ‘Indignum facinus,’ T.: clamitas: ‘quo usque ista dicis?’: ‘ad arma,’ clamitans, L.: falsa esse illa: liberum se... esse, Cs.: clamitabat audiret matrem, Ta.— Pass impers.: ‘Thalassio ferri’ clamitatum, L.—Fig., to proclaim, reveal, betray: supercilia clamitare calliditatem videntur.* * *clamitare, clamitavi, clamitatus Vcry out, yell; shout repeatedly, clamor; proclaim; name/call repeatedly/loudly -
6 per-sonō
per-sonō uī, —, āre, to sound through and through, resound, fill with sound, reëcho: cum domus cantu personaret: domus Personuit canibus, H.: totis castris, to be heard, L.: ab aetherio personat axe fragor, O.: citharā, to play loudly, V.: haec regna latratu, V.: aurīs vocibus: aurem, bawl in the ear, H.—To cry out, call aloud: (res) in angulis: huc libidinem esse prolapsam: coram in foro personare, Hernicos paratos, L. -
7 vōciferō
vōciferō —, ātus, āre [* vociferus; vox+1 FER-], to cry out, shout, bawl, exclaim: ex omnibus locis, L.: vociferatum ferociter, L. -
8 obclamito
occlāmĭto ( obcl-), 1, v. freq. a. [obclamito], to cry out, cry aloud, bawl:ne occlamites,
Plaut. Curc. 1, 3, 27; id. Am. 3, 2, 3. -
9 occlamito
occlāmĭto ( obcl-), 1, v. freq. a. [obclamito], to cry out, cry aloud, bawl:ne occlamites,
Plaut. Curc. 1, 3, 27; id. Am. 3, 2, 3. -
10 persono
per-sŏno, ŭi, ĭtum, 1 ( perf. personavit, App. M. 5, p. 164, 24: personasse, Prud. steph. 34 praef.), v. n. and a.I.Neutr.A.To sound through and through, to resound:B.cum domus cantu et cymbalis personaret,
Cic. Pis. 10, 22:ut cotidiano cantu vocum et nervorum et tibiarum nocturnisque conviviis tota vicinitas personet,
id. Rosc. Am. 46, 134; id. Phil. 2, 41, 105:domus Molossis Personuit canibus,
Hor. S. 2, 6, 114:ploratu lamentisque et planctibus tota regia personabat,
Curt. 10, 5, 7:ab aetheris personat axe fragor,
Ov. Tr. 1, 2, 46:tuba,
Vulg. Judic. 7, 18.—To make a sound on a musical instrument, to sound, play:II.citharā Iopas Personat,
Verg. A. 1, 741:cymbalis,
Vulg. 1 Par. 16, 5:buccinis,
id. Jos. 6, 13.—Act.A.To fill with sound or noise, to make resound (class.):B.Cerberus haec regna latratu Personat,
Verg. A. 6, 417:aequora conchā,
id. ib. 6, 171: aures hujusmodi vocibus, Cic. Fam. 6, 18, 4; so,aurem,
to bawl in one's ear, Hor. Ep. 1, 1, 7:ille humi prostraverat corpus, gemitu ejulatuque totam personans regiam,
Curt. 8, 2, 5:pulpita socco,
to play in comedy, Claud. Cons. Mall. Theod. 314:mons choris Aegipanum undique personatur,
Sol. 24.—To cry out, call aloud (rare but class.):C.illae vero non loquuntur solum, verum etiam personant, huc unius mulieris libidinem esse prolapsam,
Cic. Cael. 20, 47:quas res isti in angulis personant,
id. Rep. 1, 2, 2:totam inde per urbem personat, ut, etc.,
Val. Fl. 2, 163; Tac.A. 14, 15; Vulg. Jer. 31, 7.—To sound or blow upon an instrument (post-class.):personavit classicum,
gave the signal for attack, App. M. 5, p. 164, 24. -
11 vociferor
vōcĭfĕror, ātus, 1, v. dep. n. and a. [vox-fero], to cry out, cry aloud, exclaim, scream, bawl, vociferate (class.; cf.clamo): vociferari palam,
Cic. Verr. 2, 4, 18, § 39:adventu Gallorum vociferatus est (anser) canibus silentibus,
Col. 8, 13, 2:me dies, vox, latera deficiant, si hoc nunc vociferari velim, quam miserum indignumque sit, etc.,
Cic. Verr. 2, 2, 21, § 52:Canuleius pauca in senatu vociferatus,
Liv. 4, 1, 6:talia,
Verg. A. 2, 679:incendiarium et patinarium,
i. e. to call aloud, Suet. Vit. 17.—With objectclause:quod vociferabare decem millia talentūm Gabinio esse promissa,
Cic. Rab. Post. 8, 21; so Liv. 2, 65, 3 Drak. N. cr.; 10, 29, 3; 10, 35, 13; Suet. Calig. 36; id. Claud. 40; cf.:vociferans, Q. Vare, legiones redde,
id. Aug. 23:vociferari Decius, quo fugerent? quamve in fugā spem haberent?
Liv. 10, 28, 12 (MSS. vociferare; cf.Weissenb. ad loc.).—Of things concr. or abstr.: aera,
i. e. to sound, resound, Lucr. 2, 450:carmina,
id. 1, 732:res ipsa per se vociferatur,
proclaims it, id. 2, 1051; cf.:ratio naturam rerum,
id. 3, 14.
См. также в других словарях:
bawl out — verb censure severely or angrily The mother scolded the child for entering a stranger s car The deputy ragged the Prime Minister The customer dressed down the waiter for bringing cold soup • Syn: ↑call on the carpet, ↑take to task, ↑rebuke, ↑ … Useful english dictionary
bawl out — phrasal verb [transitive] Word forms bawl out : present tense I/you/we/they bawl out he/she/it bawls out present participle bawling out past tense bawled out past participle bawled out mainly American informal to speak angrily to someone because… … English dictionary
bawl out — PHRASAL VERB If someone bawls you out, they shout at you angrily because you have done something wrong. [INFORMAL] → See also bawl 1) [V n P] Do you think I m just going to bawl you out and that ll be an end of it? [Also V P n (not pron)] Syn:… … English dictionary
bawl out — Synonyms and related words: berate, bless, carpet, chew, chew ass, chew out, condemn, cuss out, denounce, give a going over, give hail Columbia, give hell, give the deuce, give what for, jack up, lambaste, lash, ream, ream ass, ream out, sit on,… … Moby Thesaurus
bawl out — I (New American Roget s College Thesaurus) v. t. reprimand, reprove. See disapprobation. II (Roget s IV) v. Syn. reprimand, berate, upbraid, chew out*; see scold . III (Roget s 3 Superthesaurus) v. Sl. see scold IV (Roget s Thesaurus II) verb 1 … English dictionary for students
bawl out — {v.}, {informal} To reprove in a loud or rough voice; rebuke sharply; scold. * /The teacher bawled us out for not handing in our homework./ Compare: HAUL OVER THE COALS, LIGHT INTO, TELL A THING OR TWO … Dictionary of American idioms
bawl out — {v.}, {informal} To reprove in a loud or rough voice; rebuke sharply; scold. * /The teacher bawled us out for not handing in our homework./ Compare: HAUL OVER THE COALS, LIGHT INTO, TELL A THING OR TWO … Dictionary of American idioms
bawl\ out — v informal To reprove in a loud or rough voice; rebuke sharply; scold. The teacher bawled us out for not handing in our homework. Compare: haul over the coals, light into, tell a thing or two … Словарь американских идиом
bawl out — yell at, chew out; scold, rebuke; give what for … English contemporary dictionary
bawl out — transitive verb Date: 1899 to reprimand loudly or severely … New Collegiate Dictionary
bawl out — Reprimand harshly, often publicly … A concise dictionary of English slang